Ακόμη και όταν τα εδάφη των παλαιστινίων συρικώνονταν χρόνο με το χρόνο. Ακόμη και όταν τα αυταρχικά αραβικά καθεστώτα της ευρύτερης Μέσης Ανατολής άλλαζαν στρατόπεδα. Ακόμη και όταν γειτονικές χώρες βομβαρδίζονταν από τα μαχητικά της Δύσης.
Όποια άποψη και αν έχει κανείς για τους Παλαιστίνιους αλλά και τις παλαιστινιακές οργανώσεις, όπως η Χαμάς, δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι σε αυτά τα εδάφη δοκιμάζονται όχι μόνο οι λαοί της περιοχής αλλά και η ίδια η στάση της Δύσης απέναντι σε έννοιες όπως Δημοκρατία, Ελευθερία και Αυτοδιάθεση.
Πολύ πριν από τις αραβικές εξεγέρσεις στην Αίγυπτο και την Τυνησία, οι Παλαιστινίοι δοκίμασαν για πρώτη φορά να πραγματοποιήσουν δημοκρατικές εκλογές - και το πλήρωσαν ακριβά γιατί επέλεξαν τους «λάθος υποψηφίους». Επέλεξαν άλλους ανθρώπους από αυτούς που θα ήθελαν να έχουν η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες.
Η λεγόμενη διεθνής κοινότητα, όταν δεν έμενε αμέτοχη, ενίσχυε με τη στάση της την ξένη κατοχή αλλά και τις εμφυλιακές τάσεις που εμφανίζονταν μεταξύ των δυο μεγάλων παλαιστινιακών οργανώσεων - της Φατάχ και της Χαμάς. Ολόκληρος ο πλανήτης, συμπεριλαμβανομένου και του Ισραήλ, υποσχόταν τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους. Στη θέση τους πρότίμησαν να δημιουργήσουν μερικά θνησιγενή καντόνια και μια από τις μεγαλύτερες ανθρώπινες φυλακές που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα - τη φυλακή της Γάζας.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου