Naxos 365 : ΜΟΝΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

ΜΟΝΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ

“Τις ίδιες μέρες τηλεοπτικού σώου επιβολής του Παπαδήμου στην κρατική εξουσία, μια τριανταδυάχρονη άνεργη μητέρα ενός ανήλικου παιδιού αυτοκτόνησε στα κρατητήρια αστυνομικού τμήματος στην Πάτρα. Κρατούνταν για το “έγκλημα” της κλοπής ρούχων αξίας 56 ευρώ από κατάστημα της περιοχής! Όχι, δεν είναι ούτε “μεμονωμένο δυσάρεστο περιστατικό”, ούτε προσωπικό δράμα. Είναι η διαρθρωτική ταξική βία του καπιταλισμού συμπυκνωμένη…”

Πολύκαρπος Γεωργιάδης, αγωνιστής κρατούμενος στις φυλακές Κέρκυρας

Το τέλος ακινήτων που εισπράττεται μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, αλλά και ο ειδικός φόρος αλληλεγγύης και το τέλος επιτηδεύματος που είχαν προηγηθεί είναι καθαρά μη ανταποδοτικοί, δηλαδή είναι κεφαλικοί φόροι - κοινώς χαράτσια.

Αν, μαζί με αυτά και τους άλλους άμεσους ή έμμεσους φόρους που έχουν επιβληθεί τελευταία, συνυπολογίσει κανείς και τις δραματικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, την ελαστική εργασία και την ανεργία, τότε γίνεται εύκολα κατανοητό ότι το συγκεκριμένο χαράτσι, εκτός από άδικο, είναι δυσβάσταχτο -για να μην πούμε απάνθρωπο.

Η ΔΕΗ είναι ακόμα μια επιχείρηση του δημόσιου τομέα που όμως ....

λειτουργεί σαν ανώνυμη εταιρεία και παράλληλα χρησιμοποιείται σαν εισπρακτικός μηχανισμός για διάφορα τέλη: ΑΠΕ, δημοτικοί φόροι, ΕΡΤ και τώρα το νέο χαράτσι για τα ακίνητα. Η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι είναι ο απροκάλυπτος κυνισμός και ο εκβιασμός του ελληνικού κράτους να απειλεί με διακοπή ηλεκτροδότησης όσους δεν θέλουν ή δεν έχουν να πληρώσουν το χαράτσι.

Περάσανε ολόκληρη τροπολογία όπου αναφέρονται στο “εθνικό χρέος” και την “ύψιστη εθνική ανάγκη” και άλλα τέτοια γελοία για να μας πείσουν για την αναγκαιότητα καταβολής του νέου τέλους, το οποίο δεν είναι έκτακτο άλλα ήρθε για να μείνει.

Η επίκληση της εθνικής ενότητας σε καιρούς δύσκολους και χαλεπούς σαν τους σημερινούς είναι πάγια τακτική της εξουσίας και της άρχουσας τάξης με μοναδικό στόχο την πειθάρχηση και τον εξαναγκασμό. Αφού έχουν εξασφαλισμένα τα πλούτη τους, σχεδιάζουν το μέλλον και διαγκωνίζονται για την καλύτερη δυνατή θέση στο νέο πλιάτσικο που στήνουν ενάντια στην κοινωνία αλλά στην άγρια λεηλασία της φύσης.

Ανοιχτά και ξεδιάντροπα καταλύουν την θεσμισμένη από τους ίδιους αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και διορίζουν αυθαίρετα τεχνοκράτες τραπεζίτες μαζί με ακροδεξιούς ως σύγχρονη χούντα. Στόχος τους είναι να περισώσουν το πολιτικό σύστημα και να επιβάλουν, με πιο “συναινετικούς όρους” σε επίπεδο εξουσίας, το νέο μνημόνιο και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας μετά από μια ακόμα εξευτελιστική δανειακή σύμβαση.

Εδώ και δυο χρόνια έχει επιβληθεί ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης και, μέσα σε αυτά τα πλαίσια, το κράτος εφαρμόζει εξοντωτικά μέτρα εκμετάλλευσης στην κοινωνία. Ο Παπανδρέου εκδιώχτηκε κακήν κακώς κάτω από το βάρος της κοινωνικής οργής που εκφράστηκε σε διαδηλώσεις και απεργίες, καθώς και στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου. Η νέα κυβέρνηση δεν είναι υπηρεσιακή, έχει αναλάβει να αποτελειώσει το έργο, δηλαδή να επιβάλει τον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό με ότι αυτός συνεπάγεται σε θεσμικό, εργασιακό και κατασταλτικό επίπεδο.

Είναι προφανές ότι στις παρούσες συνθήκες οι τοπικές κοινωνίες έχουν τεθεί στο περιθώριο. Εδώ στις Κυκλάδες, τόσο η συνοχή της κοινωνίας όσο και το ιδιαίτερο ανθρωπογενές και φυσικό τοπίο, χτυπιούνται ήδη από την άγρια ανάπτυξη και τη διάλυση που έχει επιφέρει. Tα σημάδια της κατάπτωσης είναι έντονα.

Η ταφόπλακα στις μικροκοινωνίες μας ήταν ο Καλλικράτης. Η συγκέντρωση της εξουσίας, η απώλεια της διοικητικής αυτοτέλειας των κοινοτήτων, οι αυξημένες αρμοδιότητες έχουν ολοκληρώσει την πορεία της αυτοδιοίκησης σε μια κατεύθυνση που οι δήμοι έχουν απροκάλυπτα πλέον μετατραπεί σε παραρτήματα της κεντρικής εξουσίας για να εφαρμόσουν σε τοπικό επίπεδο την οικονομική βαρβαρότητα της εποχής.

Τα τελευταία χρόνια η υποβάθμιση και η απαξίωση της καθημερινότητας και της ποιότητας ζωής είναι εμφανής σε όλους τους τομείς: Στο εργασιακό (με τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης), στην εκπαίδευση (με τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολείων), στην περίθαλψη και την πρόνοια (με τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο νοσοκομείων, με τη διακοπή προγραμμάτων κοινωνικής υποστήριξης).

Ωστόσο σε σημαντικά για τις τοπικές κοινωνίες ζητήματα, τα οποία αποτελούν κεντρικές επιλογές του κράτους και του κεφαλαίου, ο ρόλος των τοπικών αρχών είναι περιορισμένος σε γνωμοδοτικό διακοσμητικό στοιχείο. Το “όχι” του δημοτικού συμβουλίου της Νάξου στην εγκατάσταση αιολικών βιομηχανικών ζωνών πρόσφατα είναι εκ του ασφαλούς και φαίνεται ότι επιδεικνύει σύμπλευση του δήμου με το κοινό αίσθημα, αλλά δεν τον δεσμεύει σε τίποτα εάν το ΥΠΕΚΑ αποφασίσει να προχωρήσει το έργο. Αντίστοιχη ήταν η στάση τους και πέρσι με τις συγχωνεύσεις των σχολείων: κάποια παζάρια με το υπουργείο αλλά στο τέλος η κεντρική πολιτική εφαρμόστηκε χωρίς πολλά προσκόμματα.

Σε άλλες περιπτώσεις βέβαια, στις οποίες ο δήμος έχει αποφασιστικό λόγο για την υλοποίηση του έργου όπως ήταν παλιότερα (και προ Καλλικράτη) το μεγάλο λιμάνι ή την περασμένη άνοιξη η κατασκευή ΧΥΤΑ, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο ενάντια στη βούληση των τοπικών κοινωνιών.

Στο θέμα των χαρατσιών ο δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων ακολούθησε τη γνωστή τακτική “στρίβειν δια του αρραβώνος”. Ανέξοδη φλυαρία για τον άδικο και σκληρό χαρακτήρα του χαρατσιού, μετάθεση ευθυνών και, τέλος, καμιά δέσμευση. Χαρακτηριστική η περίπτωση της επιτροπής που συγκαλέστηκε μέσα από τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου το Σάββατο 19 Νοεμβρίου, για την οποία ο δήμος όχι μόνο δεν την δημοσιοποίησε αλλά δήλωνε και άγνοια!

Το έχουμε πει πολλές φορές και για διάφορα ζητήματα: Οι τοπικοί άρχοντες υπηρετούν την κεντρική πολιτική και δεν είναι απλώς η έλλειψη ικανότητας ούτε ότι είναι δειλοί και γι’ αυτό δεν αρθρώνουν έστω και μια χλιαρή φωνή διαμαρτυρίας σε αυτές τις ακραίες συνθήκες που βιώνουμε όλοι. Είναι ο θεσμικός τους ρόλος και η απουσία κάθε πολιτικής βούλησης που υπαγορεύει τη στάση τους.

Τις πολιτικές τους τις έχουμε γνωρίσει, τα καμώματα και τις διαπλοκές τους επίσης, τώρα έγινε φανερό σε όλους ότι μόνο γι’ αυτά είναι άξιοι.