17η λαμπαδηφορία 2012

''Περιμενε. Εγώ ήμουν εκεί. Έπινα τον καφέ μου όταν πετάχτηκαν αυτοί οι μασκαράδες από το πουθενά και χάλασαν τον κόσμο με τις φωνές τους. Όμως δεν είδα καμιά ψυχή, ούτε τίποτα το περίεργο. Δεν υπάρχουν ψυχές και φαντάσματα, μια ομάδα νεαρών ήταν που τα 'χαν πιει και χορευαν''
''Δεν ήμασταν εμείς ... Ψυχές είμαστε που φανερώνουν απροκάλυπτα την καταγωγή τους, φως εκ φωτός θεοί αληθινοί που παγιδεύτηκαν άθελα τους στην τυραννία της συνήθειας, ελεύθερα όντα που σαγηνεύτηκαν στη θέα της άνεσης, πυρωμένες ματιές που μαγεύτηκαν στο άκουσμα των υστερόβουλων προσφορών ...''
''Λοιπον ... Μια και ρωτάς πρέπει να σου πω ότι αυτό το οποίο κάνει τις Λαμπαδηφορίες να ξεχωρίζουν είναι ο τρόπος με τον οποίο συνδυάζονται απολλώνια και διονυσιακά στοιχεία. Ο Διόνυσος αντιπροσωπεύεται με τη μέθη, τη μέθεξη και την έκσταση, ο Απόλλωνας με το φως. Άλλωστε οι προαναφερθέντες θεοί λατρεύτηκαν στην αρχαία Νάξο και απ' ότι φαίνεται υπολείμματα αυτής της λατρείας διαπερνούν τους αιώνες και την ιστορία και αναβιώνουν στις μέρες μας.''

(Από το λεύκωμα του Βασίλη Μπάκαλου ''λαμπαδηφορίες'')