Ένα από τα έθιμα που αναβιώνει και αναπαριστάται κάθε...
χρόνο είναι το έθιμο «Αχυρένιου Γληγοράκη» στη Βόνιτσα. Σύμφωνα με τους ντόπιους ο Γληγοράκης ήταν ένας ψαράς, ο οποίος απαρνήθηκε τη θάλασσα για να ζήσει στη στεριά. Έτσι σήμερα οι ψαράδες της περιοχής για να τιμωρήσουν τον άσωτο φτιάχνουν έναν ψαρά από άχυρο, τον δένουν σε ένα γάιδαρό και τον περιφέρουν στο χωριό. Έπειτα, τον ρίχνουν σε μία βάρκα και τον καίνε.
Ένα άλλο έθιμο που προέρχεται από τη Θήβα είναι ο «Βλάχικος γάμος». Το συγκεκριμένο έθιμο έμεινε ζωντανό στην παράδοση του τόπου πάνω από ενάμιση αιώνα και σατιρίζει ένα γάμο με νύφη έναν άντρα, ο οποίος υποδύεται τη γυναίκα.
Στον Πολύσιτο της Βιστωνίδας έχουν το έθιμο των Μουντζούρηδων. Η προετοιμασία για αυτό το έθιμο ξεκινάει από το προηγούμενο βράδυ, όπου οι νοικοκυρές φτιάχνουν την παραδοσιακή λαγάνα και τη φασολάδα ενώ το επόμενο πρωί που υποδέχονται τους καλεσμένους, δύο μασκαρεμένοι τους μουντζουρώνουν με τα καπνά από το φούρνο που έψηναν τη φασολάδα.
Το έθιμο του «Αγά» στα Μεστά της Χίου, όπως προδίδει και το όνομα έχει τις ρίζες του από την Τουρκοκρατία κατά το οποίο ο Αγάς μπαίνει στην πόλη και δικάζει στην κεντρική πλατεία όλους όσους βρίσκονται εκεί επιβάλλοντας τους και πρόστιμο. Οι ντόπιοι φαίνεται να το διασκεδάζουν και τα λεφτά που μαζεύονται ενισχύουν το ταμείο του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου