-θα σας κάνουμε γεφύρια…

-Μα δεν έχουμε ποτάμια!!!!

Η παλιά γνωστή δοκιμασμένη-και εν πολλοίς- επιτυχημένη συνταγή, ξεκίνησε.
Δειλά-δειλά, -στην αρχή από τα χωριά-αρχίζουν να τάζουν λαγούς με πετραχήλια, παπάδες με καλυμμαύχια. Δεν τους πτοεί η δύσκολη και απελπιστική κατάσταση της πατρίδος μας.
Ούτε οι προδοτικές τους υπογραφές, που έχουν υποθηκεύσει τα πάντα. Το ότι τα χρήματα έρχονται με φειδώ, και με την ψήφο τους θα πηγαίνουν πρώτα στην εξόφληση των δανείων, και αν περισσεύει τίποτε, θα πληρώνουν μισθούς και συντάξεις, δεν τους εμποδίζει να υπόσχονται νέες προσλήψεις ή – καταστρατηγώντας τις...

ίδιες τους υπογραφές-,θα φροντίσουν όπως λένε για αυξήσεις στους χαμηλόμισθους και μικροσυνταξιούχους.
Σε απομακρυσμένα χωριά, με ελάχιστους κατοίκους, ξεχασμένους από θεούς και ανθρώπους, οι αθεόφοβοι τάζουν ασφαλτοστρώσεις δρόμων, και άλλες υποδομές (όπως σε ορεινά χωριά της Αιτωλοακαρνανίας π.χ., όπου έχω ιδία γνώση), για να υφαρπάξουν και
αυτές τις λίγες ψήφους των ευκολόπιστων γερόντων μας.
Αλλά και στις πόλεις που υποτίθεται ότι οι πολίτες έχουν περισσότερη γνώση και πληροφορίες της πραγματικής κατάστασης που επικρατεί, αλλά και τι ακριβώς μας περιμένει από τον Ιούνιο, θα υπάρξουν δυστυχώς πολλοί που θα πέσουν στην παγίδα της παροχολογίας και των άκρατων υποσχέσεων για θέσεις εργασίας ή βελτίωσης των συνθηκών ζωής και απαλλαγής από τους αφροασιάτες εποίκους και πάταξης του εγκλήματος.
Την επομένη των εκλογών, μάταια όμως θα περιμένουν οι κάτοικοι των χωριών μας, στημένοι στα τρίστρατα –σαν την Εκάτη-,τον ερχομό των μηχανημάτων των εργολάβων, για τις ασφαλτοστρώσεις. Οι χωματένιοι, κακοτράχαλοι δρόμοι, θα εξακολουθήσουν για πάρα πολλά χρόνια ακόμη, χωματένιοι να παραμένουν. Μάταια και οι ψηφίσαντες στην πόλη, θα ετοιμάζουν τα κουστούμια και τους χαρτοφύλακες, για την υπεσχημένη θέση στο Δημόσιο.
Στην δική τους ανεργία, θα προστεθεί και η ανεργία, των όσων ακόμη δουλεύουν. Οι γέροντές μας θα εξακολουθούν να δολοφονούνται στα κρεβάτια τους, για λίγα ευρώ, από τους εισβολείς. Τα μαγαζιά θα συνεχίσουν να μετέχουν στον γνωστό αγώνα δρόμου για το γρηγορότερο και καλύτερο λουκέτο.
Όλα τα μετέχοντα κόμματα στην Βουλή, έχουν βάλει δυστυχώς το λιθαράκι τους, ή την πέτρα, ή τον βράχο, ή άλλο την ταφόπλακα, πάνω στο σώμα της πατρίδος μας.
Η ελπίδα θα προκύψει μόνο από μια σαρωτική αλλαγή του συστήματος, με πραγματικά νέα πρόσωπα, και νέες αντιλήψεις, με πραγματική εθνική πυγμή και αποφασιστικότητα. Να προσέλθουμε στις κάλπες χωρίς παρωπίδες , χωρίς αγκυλώσεις, τιμωρώντας όπως πρέπει τους υπαιτίους, για να μην κλαίμε έπειτα την χαμένη τιμή της ψήφου μας, και να προβαίνουμε σε ακρωτηριασμό της δεξιάς χειρός μας.
Συνεχίζοντας να ψηφίζουμε τους ίδιους δικούς μας Λαβάλ και Πεταίν, δυστυχώς θα προκύψει πάλι μια κυβέρνηση Βισύ, γιατί φρόντισαν με τις υπογραφές τους να φέρουν και να κάνουν κουμάντο, οι ξένοι μέσα στο σπίτι, όπως μας λέει ο Georges Simenon στο μυθιστόρημά του ‘’Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι’’, εκδόσεις ΑΓΡΑ.
Ανέφερα τον Σιμενόν και συνιστώ να διαβάσετε και το άλλο του μυθιστόρημα ‘’Το χιόνι ήταν βρώμικο’’, εκδόσεις ΑΓΡΑ, καθώς και το ‘’Ξενοδοχείο Lutetia’’ του PIERRE ASSOULINE, εκδόσεις ΠόΛΙΣ.
Στις διακοπές του Πάσχα, θα σας συντροφέψουν, αλλά και θα σας προβληματίσουν, μαθαίνοντας τι συμβαίνει σε μια κατακτημένη χώρα, τις αλλαγές που επέρχονται στον κοινωνικό ιστό, και τις άψογες μεθόδους κατάκτησης και προετοιμασίας από πριν, που χρησιμοποιούν οι κατακτητές, που δυστυχώς είναι πάντα οι ίδιοι και σ΄αυτόν τον τρίτο πόλεμο.
Σαν αντίβαρο βέβαια, σ΄αυτό το γεμάτο καταχνιά, τρόμο, προδοσία και ανέχεια, περιβάλλον των βιβλίων, ευτυχώς εμείς έχουμε την ευλογημένη φύση της επαρχιακής Ελλάδας. Ακόμα και για λίγες ημέρες αν βρεθούμε, τώρα το Πάσχα, στα λουσμένα με ήλιο και στολισμένα με παπαρούνες και άλλα αγριολούλουδα, χωριά μας, κάτω από τα πεύκα, τα πλατάνια και τα αιωνόβια ελάτια, κοντά σε πηγές με δροσερά ταξιδιάρικα νερά, ανασασμός και ξεκούραση πάντα του διαβάτη, ή δίπλα στις παραλίες ακούοντας το κύμα να σκάει και να μας προκαλεί, ζηλεύοντας την ελευθερία των γλάρων και την ανεμελιά των ψαράδων. Μέσα στα ταπεινά καφενεδάκια των χωριών μας, πίνοντας καφέ, ουζάκι ή την ρακή, συντροφεμένη με ελιές, κοχλιούς ή κρητικά σκαλτσούνια, δίπλα στους φίλους μας και συγγενείς, ακούοντας τις ιστορίες και γιατί όχι και τα κουτσομπολιά της περιοχής και ανταποδίδοντας εμείς με πληροφορίες περί της πραγματικής κατάστασης.
Συμμετέχοντας στο ψήσιμο του απαραίτητου αρνιού, μπορεί στο χορό ή και στο τραγούδι μερικοί, τσουγκρίζοντας τα κόκκινα αυγά, δείγμα της θραύσης του παλιού, και την απαρχή μιας νέας ζωής, θα πάρουμε την απαραίτητη δύναμη για τα επερχόμενα.
Ο θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού, του Αδώνιδος και του Άττη, σηματοδοτεί την πίστη και την ελπίδα, ότι πάντα μετά τον θάνατο, την καταστροφή ή την σκλαβιά, έρχεται η Ανάσταση, η αναγέννηση και η Ελευθερία. Στο τέλος, αν υπάρχει λογική, δύναμη και μνήμη, το φως πάντα νικά το σκοτάδι, και η Ελλάδα μας ευτυχώς από φως είναι λουσμένη και γεμάτη.
Εισάκουσέ με ως εύχομαι, πολυώνυμε, άριστη θεότητα,
Ωραιόμαλλε, φιλέρημε, πλούσιε σε περιπόθητα τραγούδια,
Ευβουλέα, πολύμορφε, πασίγνωστε τροφέα των πάντων,
Κόρη και κούρε, συ ο των πάντων αιώνια ο βλαστός Άδωνη,
Που σβήνεις και λάμπεις σε καλές κυκλικές εποχές,
Αυξητικός, δικέρατος, ω πολυπόθητε, δακρυοτίμητε,
Λαμπρόμορφε που χαίρεσαι στα κυνήγια, πυκνομάλλη,
Συ ο συνετός, γλυκέ βλαστέ της Κύπριδος, τέκνο του Έρωτος,
Σπαρμένος στα κρεβάτια της ωραιοπλόκαμης Περσεφόνης,
Εσύ που κατοικείς ενίοτε στον Τάρταρο το σκοτεινό,
Και πάλι οδηγείς στον Όλυμπο την ωραιόκαρπη κορμοστασιά,
Έλα, μακάριε, φέρνοντας στους μύστες καρπούς από τη γη.
Ορφικός ύμνος του Αδώνιδος.

Με εκτίμηση

Αγγελική Π.