ΤΡΑΓΩΔΙΑ, ΒΑΣΕΙ ΣΧΕΔΙΟΥ !

•  ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΣΟΚ ΤΗΣ WALL STREET JOURNAL
  
  
  
• Το «χειρουργείο» του Βερολίνου οδήγησε την Ελλάδα στο χείλος της κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης

• «το σχέδιο συμμόρφωσης πρέπει να πονάει.

Θέλουμε να είμαστε σίγουροι

ότι κανένας άλλος δεν θα το θέλει» (Άγγελα Μέρκελ)

Βαριές ευθύνες στη Γερμανία επειδή επέβαλε ένα μη ρεαλιστικό πρόγραμμα στην Ελλάδα, το οποίο υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε ανάκαμψη ενώ εφαρμοζόταν δρακόντεια λιτότητα, αποδίδει σε δημοσίευμά της η «Wall Street Journal» με τον τίτλο:
«Πώς ένα ριζικό σχέδιο σωτηρίας της Ελλάδας απέτυχε». Ευθύνες αποδίδονται ακόμη στο ελληνικό πολιτικό σύστημα που δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά και στην έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της, όπως γράφει η αμερικανική εφημερίδα.
Στο ρεπορτάζ γίνεται επίσης εκτεταμένη αναφορά στο πώς ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βενιζέλος προσπάθησαν να χαλαρώσουν το αυστηρό σχέδιο λιτότητας, αλλά βρήκαν απέναντί τους την ισχυρή αντίδραση του Βερολίνου.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, «η διογκούμενη αναταραχή που καταγράφεται στην Ελλάδα αποτελεί το αποκορύφωμα ενός ριζικού πειράματος», όπως το χαρακτηρίζει, «λιτότητας και μιας πρόχειρα σχεδιασμένης οικονομικής μεταρρύθμισης, που έσπρωξαν τη χώρα στο χείλος της κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης».
 «Η ιστορία του καταδικασμένου σχεδίου διάσωσης υποδηλώνει ότι η επιβολή της αυστηρής λιτότητας σε μεμονωμένα κράτη-μέλη, όχι μόνο δεν σώζει το ευρώ αλλά μπορεί και να επιδεινώσει την κρίση».
Το σχέδιο που καταρτίστηκε από την ΕΕ από κοινού με το ΔΝΤ «ήταν μια σχεδόν αδύνατη αποστολή», λέει στην εφημερίδα ο Γ. Παπανδρέου, τον οποίο η «Wall Street Journal» χαρακτηρίζει «ο άτυχος πρωθυπουργός που απομακρύνθηκε έπειτα από εξέγερση μελών του κόμματός του το περασμένο φθινόπωρο». Ο Γ. Παπανδρέου υποστηρίζει ότι «όταν ζήτησα από τη γερμανίδα Καγκελάριο ηπιότερους όρους, η απάντησή της ήταν ότι το σχέδιο διάσωσης πρέπει να πονάει».
«Θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι κανένας άλλος δεν θα το θέλει», είπε χαρακτηριστικά η Ανγκελα Μέρκελ, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται ο Γ. Παπανδρέου και αναφέρει η «Wall Street Journal».
Σημειώνεται ότι αντίθετη ήταν η γραμμή του ΔΝΤ, το οποίο τασσόταν – σύμφωνα με το ρεπορτάζ – υπέρ του να δοθεί προτεραιότητα στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να γίνουν οι περικοπές των δαπανών σταδιακά, για να προστατευτεί η οικονομία.

ΛΑΘΟΣ ΣΧΕΔΙΟ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΩΡΑ
«Η Γερμανία είπε όχι: οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν ταυτοχρόνως με το αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος από 15,8% του ΑΕΠ το 2009 κάτω από 3% το 2014». «Χρονοδιάγραμμα το οποίο», όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά η εφημερίδα, «αποδείχθηκε μη ρεαλιστικό: οι περικοπές των δαπανών και η αύξηση των φόρων έσπρωξαν την οικονομία σε τόσο βαθιά ύφεση ώστε να κολλήσει το έλλειμμα περίπου στο 10% του ΑΕΠ».
Αποκαλύπτεται ακόμα ότι ο οικονομικός σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου, η εταιρεία Lazard Ltd., τον είχε προειδοποιήσει ότι «τα ομολογιακά χρέη της χώρας ήταν αβάσταχτα και χρειάζονταν αναδιάρθρωση», άποψη με την οποία συμφωνούσε και ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν . Η συγκεκριμένη θέση προσέκρουσε ωστόσο στις αντιρρήσεις τόσο της Γαλλίας όσο και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι οποίες ανησυχούσαν – πάντα κατά την αμερικανική εφημερίδα – ότι μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να απειλήσει την αξιοπιστία του αξιόχρεου άλλων χωρών του ευρώ.
 «Η Γερμανία», από την πλευρά της, «θεωρούσε ότι μια «άφεση» του χρέους θα οδηγούσε στη χαλάρωση της πίεσης που ασκούνταν στην Αθήνα για την υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών».

ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΙΣ ΛΑΘΟΣ ΧΟΡΔΕΣ
Οταν ανέλαβε υπουργός Οικονομικών ο Βαγγέλης Βενιζέλος κατά την πρώτη του συμμετοχή στο Συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης στο Λουξεμβούργο «χτύπησε τις λάθος χορδές», αναφέρει η «Wall Street Journal».
Ο Ευ. Βενιζέλος «είπε στους ομολόγους του ότι έπρεπε να χαλαρώσουν τους σκληρούς όρους λιτότητας της Ελλάδας, υπογραμμίζοντας τις αυξανόμενες πολιτικές δυσκολίες» που αντιμετώπιζε η χώρα. «Χαρακτήρισε τους στόχους για ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας μη ρεαλιστικούς και συμπλήρωσε ότι το ευρωπαϊκό δίκαιο καθιστά την πώληση περιουσιακών στοιχείων του κράτους πολύπλοκη. Αφησε να εννοηθεί πως η Ευρώπη δεν είχε άλλη επιλογή από το να δανείσει περισσότερα χρήματα, καθώς μια ελληνική χρεοκοπία θα αποσταθεροποιούσε την ευρωζώνη».
 «Η ελληνική κρίση είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα», είχε πει τότε χαρακτηριστικά.
Ηταν όμως μάταιο επειδή «οι άλλοι υπουργοί αντέδρασαν με οργή», υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα «πρέπει να οικοδομήσει ξανά την αξιοπιστία της προτού λάβει νέα βοήθεια».

ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ
Στις 23 Ιουνίου, «η Ανγκελα Μέρκελ και άλλοι αρχηγοί ευρωπαϊκών συντηρητικών κομμάτων κάλεσαν στις Βρυξέλλες τον κ. Σαμαρά. Επί τρεις ώρες προσπαθούσαν να τον πείσουν να στηρίξει το πρόγραμμα. Ο κ. Σαμαράς τούς απάντησε ότι το πρόγραμμα είναι καταδικασμένο να αποτύχει. «Τότε θα χρειαστείτε ένα σχέδιο Β και είμαι ο μόνος που μπορώ να το φέρω εις πέρας», φέρεται να δήλωσε.
Ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίστηκε πρόθυμος να μειώσει το έλλειμμα, μέσω όμως μείωσης της φορολόγησης, κάτι που θα οδηγούσε, κατά τη γνώμη του, στην ώθηση της οικονομίας. Η άποψή του βρήκε σύμμαχο – σύμφωνα με την εφημερίδα – μόνο τον Πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν.
Ο κ. Βενιζέλος «προσπάθησε ξανά να επιβάλει χαλάρωση των όρων του σχεδίου διάσωσης τον Σεπτέμβριο». «Κατά τη διάρκεια μεταμεσονύκτιων συνομιλιών στο υπουργείο Οικονομικών, επιθεωρητές από το ΔΝΤ και την ΕΕ τον πίεσαν να προχωρήσει στην απόλυση εργαζομένων του δημοσίου τομέα και στο κλείσιμο προβληματικών κρατικών επιχειρήσεων».
Ο κ. Βενιζέλος αρνήθηκε. «Δεν θέλω να μπω σε μια τεχνικής φύσεως συζήτηση μαζί σας. Το ζήτημα είναι πολιτικό», φέρεται να είπε.
Η χώρα βρέθηκε ξανά στο χείλος του γκρεμού, με «το υπουργείο Οικονομικών να διαθέτει λιγότερο από ένα δισ. ευρώ στα ταμεία του. Ο λογαριασμός για τη μηνιαία καταβολή μισθών και συντάξεων του Δημοσίου ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερος. Η κυβέρνηση της Ελλάδας γλίτωσε τη χρεοκοπία μόνο επιλέγοντας να μην πληρώσει τους προμηθευτές της».
«Ο κ. Βενιζέλος έπρεπε να στραφεί ξανά προς τους ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών, οι οποίοι θα είχαν συνάντηση στο Βρότσλαβ της Πολωνίας στα μέσα Σεπτεμβρίου». «Το βράδυ πριν από τη Σύνοδο», γράφει η εφημερίδα, «ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στρίμωξε τον κ. Βενιζέλο στο μπαρ του ξενοδοχείου όπου διέμεναν και του ξεκαθάρισε ότι η Ευρώπη έχει εξαντλήσει τα όρια ανοχής της με την Ελλάδα».

ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΑΝ…
«Τον Οκτώβριο το ΔΝΤ, υπό την αυστηρή πλέον ηγεσία της πρώην υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας Κριστίν Λαγκάρντ, ανάγκασε την Ευρώπη να έλθει αντιμέτωπη με την πραγματικότητα: τα νούμερα δεν έβγαιναν». Η διάγνωση ανάγκασε τους ευρωπαίους ηγέτες να ελαφρύνουν το χρέος της Ελλάδας, οπότε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 26ης Οκτωβρίου είχε ως αποτέλεσμα το (περιβόητο) κούρεμα στο 53,5% των ελληνικών ομολόγων. Επειτα, «εν μέσω της διογκούμενης κοινωνικής αναταραχής και της όλο και ισχνότερης στήριξής του στο Κοινοβούλιο, ο Γ. Παπανδρέου πρότεινε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το νέο σχέδιο».
Η κ. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί εξοργισμένοι «έθεσαν στον κ. Παπανδρέου το δίλημμα: εφαρμογή του προγράμματος ή έξοδος από το ευρώ».
Ο κ. Βενιζέλος έγραψε ένα δελτίο Τύπου που ακύρωνε το δημοψήφισμα. «Η θέση της Ελλάδας στο ευρώ αποτελεί ιστορική κατάκτηση… που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί», ανέφερε. Οταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο, «στις 04.45 τα ξημερώματα, έδωσε στη δημοσιότητα το κείμενο χωρίς να ενημερώσει τον κ. Παπανδρέου».
Ο τελευταίος αναγκάστηκε σε παραίτηση καθώς οι ωμές και ανοιχτές πλέον «απειλές περί εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη σόκαραν την ελληνική κοινή γνώμη».

ΑΠΡΟΘΥΜΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΙ …
«Σοκαρισμένος» ήταν – κατά την εφημερίδα – και ο κ. Σαμαράς. «Σαμαράς και Βενιζέλος αναγκάστηκαν να γίνουν απρόθυμοι συνέταιροι στηρίζοντας έναν νέο πρωθυπουργό, τον πρώην κεντρικό τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο».
«Ο κ. Παπαδήμος ωστόσο, προσεκτικό πρώην στέλεχος της ΕΚΤ, στερούνταν της απαραίτητης πολιτικής ισχύος για τη μεταρρύθμιση της ελληνικής οικονομίας και του κράτους εξαιτίας ενός απρόθυμου Κοινοβουλίου, με αποτέλεσμα» – όπως υποστηρίζει η «Wall Street Journal» – «το μεγαλύτερο μέρος των μεταρρυθμίσεων να παραμένει στον πάγο μέχρι τις εκλογές του Μαΐου», τις οποίες «απαίτησε ο κ. Σαμαράς».
«Στις 6 Μαΐου Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ υπέστησαν πλήγμα πολύ μεγαλύτερο από αυτό που έδειχναν οι δημοσκοπήσεις», τονίζει η αμερικανική εφημερίδα. Και καταλήγει:
 «Ο λαός κατηγορεί τα δύο μεγάλα κόμματα του κατεστημένου ότι ήταν αυτά που οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση χρέους και ότι ακολούθως την κατέστρεψαν, στην προσπάθειά τους να βγουν από αυτή».

Νάσος Τσαγκανέλης