Γιατί υπάρχουν ακόμη Έλληνες Μνημονιακοί

Έχουμε λοιπόν το εξής σκηνικό:

1. Το σκηνικό στην Ευρώπη έχει αλλάξει λόγο Τσίπρα και Ολαντ! Το Μνημόνιο ήταν μια  ανοησία.
2. Ενώ το Μνημόνιο δεν βγαίνει και οδηγεί μαθηματικά έκτος ευρώ, και ενώ όλοι οι πολιτικοί ηγέτες έχουν σχέδια και προθέσεις αναθεώρησης, την ίδια στιγμή, όλοι τους σαμποτάρουν ο ένας τον άλλον διεθνώς και αναζητούν να αναγνωριστούν ως “σοβαροί συνομιλητές των έξω” υποθέτοντας ότι όλο αυτό θα τους προδώσει λίγα ψηφαλάκια και μέσα.
Δηλαδή Καραγκιοζιλίκια
3.Επιπλέον έκαστος αυτών των βλακών κατεβάζουν και μια λίστα θέσεων για την αναθεώρηση του Μνημονίου την οποία  την κοινοποιούν σαν προεκλογικό πρόγραμμα, αλλά όχι...
έκτος Ελλάδος και πρακτικά δηλώνουν ότι εάν εκλεγούν αυτοί θα αλλάξουν το Μνημόνιο αλλά αν δεν εκλεγούν οι άλλοι δεν θα τα καταφέρουν.
Ψηφοθηρία δηλαδή… για τα θηρία! Το Μνημόνιο εμφανίζεται ως προεκλογικό πρόγραμμα και  αλλάζει το εξώφυλλο.
4.Την ίδια στιγμή όλα τα ΜΜΕ αντί να ενώσουν το λαό σε ένα αναθεωρητικό αίτημα έχουν επιλέξει να διχάσουν και να πανικοβάλλουν την ελληνική κοινωνία. Προβάλλουν έτσι ένα αντί-αναθεωρητικό κρεσέντο σε ένα εκλογικό Σώμα που αποφάσισε προ 20ημερου και το δήλωσε φωναχτά ότι το ότι Μνημόνιο τέλειωσε και χρειάζεται αναθεώρηση. Όμως τα ΜΜΕ στο στόχο του Πανικού δίνουν φωνή και αξία σε κάθε δήλωση κάθε ανυπάρκτου φον φούφουτου που φυσικά θα πει ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν είναι δυνατόν δηλαδή να πει κάτι άλλο ενόψει διαπραγμάτευσης
Δηλαδή Έλεος! Πρόκειται για ακατανίκητη βλακεία στο βαθμό που το Μνημόνιο δεν μπορεί να είναι μέρος προεκλογικού λόγου η μέσω πανικού του κόσμου αλλά υπαρξιακό θέμα για την χώρα.
Δημιουργείται λοιπόν το ερώτημα:

• Αφού όλοι οι Έλληνες πολιτικοί συμφωνούν στην ανάγκη αναθεώρησης του Μνημονίου
• Συμφωνούν στην παραμονή της χώρας στο ευρώ και
• Έχουν καλές προθέσεις διασωστικές για την χώρα,

Γιατί δεν κάθονται γύρω από ένα τραπέζι να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ επίπεδο στα σημεία που θα τεθούν προ αναθεώρησης. Να θέσουν ένα μίνιμουμ στόχο  έναν ρεαλιστικό και έναν μαξιμαλιστικό στόχο σε επίπεδο Έθνους, και να δουλέψουν όλοι για την επιτυχία του με το κεφάλι κάτω.
Τι χάλια είναι αυτά που βγάζει η χώρα όταν οι πολιτικοί μας για λίγους ψήφους σαμποτάρουν ο ένας τον άλλον δεθνώς; Πόσο μαλακία είναι να μας καλούν οι ξένοι να στηρίξουμε Μνημονιακούς και γιατί υπάρχουν αυτοί; Τι εικόνα δίνουμε έξω, όταν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στοιχειωδώς σε όσα λέμε και αφορούν  κάτι που όλα δείχνουν ότι θα συμβεί; Κι όσο μεγαλύτερη αλλαγή τόσο πιο καλή για το έθνος.
Που είναι το αναγκαίο εθνικό μέτωπο κατά του Μνημονίου αυτή την ώρα; Γιατί υπάρχουν ακόμη Έλληνες μνημονικοί; Τι ρόλο παίζουν στο εθνικό μέτωπο;

πηγή