Στον κόσμο τους...

Δέκα μικροέθνη που αν και κανένας δεν τα αναγνωρίζει, διακηρύσσουν την ανεξαρτησία τους και την... τρέλα τους!
Μια «χίπικη» χώρα, όπου απαγορεύεται η βία και επιβάλλεται η ελευθερία, μια χώρα που ξεκίνησε από ένα δωμάτιο και μια άλλη για κάθε ομοφυλόφιλο. Δεν είναι χώρες σε κάποιο φανταστικό μυθιστόρημα, αλλά χώρες που υπάρχουν στο χάρτη και δημιουργήθηκαν από ανθρώπους με μπόλικη τρέλα και χιούμορ που ήθελαν να νιώσουν ελεύθεροι. Γνωρίστε δέκα από τα «μικροέθνη» του κόσμου που δεν διδάσκονται στη γεωγραφία, γράφουν όμως τη δική τους ιστορία.

Η ελεύθερη πόλη της Κριστιάνια (Δανία)
Φανταστείτε μια πόλη, όπου όπλα δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα, στρατός και βία είναι κάτι ξένο, ενώ τα σκληρά ναρκωτικά είναι μια άγνωστη λέξη. Αν θέλετε να ζήσετε σε μια τέτοια πόλη θα πρέπει να ταξιδέψετε μέχρι τη Δανία. Αυτή είναι η Κριστιάνια. Εκεί, στις 26 Σεπτεμβρίου του 1970 ένας πατέρας περιέφραξε έναν εγκαταλειμμένο χώρο, για να μπορούν να παίξουν με ασφάλεια τα παιδιά του. Αυτή ήταν η αρχή μιας ιδιαίτερης ανεξάρτητης χίπι κοινωνίας σε μια γειτονιά της Κοπεγχάγης, όπου κηρύσσεται η ειρήνη και η αγάπη. Στην πόλη των 84 στρεμμάτων και των 850 περίπου κατοίκων απαγορεύονται επίσης τα ιδιωτικά αυτοκίνητα, τα πυροτεχνήματα, τα κλεμμένα αντικείμενα και οι φωτογραφίες! Ωστόσο, στηρίζει τους ομοφυλόφιλους έχοντας το δικό της ίδρυμα για να βοηθά όσους έχουν ανάγκη, ενώ είναι ανοιχτή στην χρήση κάναβης κάτι που έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις στη χώρα. Η Δανία αναγνωρίζει την κοινότητα αυτή επίσημα ως ανεξάρτητη. Όταν φτάσεις στην Κριστιάνια μια ταμπέλα θα σε υποδεχθεί γράφοντας: «Εισέρχεστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Η δημοκρατία του Κοχυλιού (Φλόριντα, ΗΠΑ)
Οι κάτοικοι των 1.700 νησιών Keys νότια της Φλόριντα βρίσκονταν συνεχώς αντιμέτωποι με τη βία της αστυνομίας και τους συνεχείς ανεξέλεγκτους ελέγχους της συνοριοφυλακής για ναρκωτικά και παράνομους μετανάστες. Οι μέθοδοι αυτοί προκαλούσαν πονοκέφαλο όχι μόνο στους κατοίκους των νησιών, αλλά και στους πολλούς τουρίστες τους. Έτσι, ο δήμαρχος των νησιών αποφάσισε να κηρύξει την ανεξαρτησία τους στις 23 Απριλίου 1982, μιας και ούτως η άλλως η κυβέρνηση τους συμπεριφερόταν ως ξένη χώρα. Η νέα «χώρα» πήρε την ονομασία της (Conch=κοχύλι) από το παρατσούκλι των κατοίκων του, ο δήμαρχος μετονομάστηκε σε κυβερνήτη και κήρυξαν πόλεμο στις ΗΠΑ ρίχνοντας ένα κομμάτι κουβανικού ψωμιού στο κεφάλι ενός που ήταν ντυμένος ως Αμερικάνος ναυτικός, ενώ κυκλοφόρησαν και τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας τους. στη διακήρυξή τους ανέφεραν ότι σκοπός τους είναι το τρίπτυχο: Χιούμορ, Ζεστασιά και Σεβασμός. Το 1995 ο αμερικανικός στρατός έκανε άσκηση στο νησί και οι αρχές του κρατιδίου τους έριξαν από τα κανόνια νερό και κουβανικό ψωμί καθώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν τους είχε ενημερώσει για την άσκηση. Σήμερα, το κρατίδιο χορηγεί αναμνηστικά διαβατήρια για την είσοδο του κράτους, ενώ έχει αποκτήσει πολύ τουρισμό.

Η δημοκρατία της Μολοσσίας (Νεβάδα, ΗΠΑ)
Ξεκίνησε ως ένα παιδικό παιχνίδι, αλλά σήμερα αποτελεί ένα ανεξάρτητο κρατίδιο. Το «κράτος» ιδρύθηκε στις 26 Μαΐου 1977 από τον Κέβιν Μπάου λίγο έξω από το Ντέιτον στην Νεβάδα και αποτελούνταν από... ένα μόνο σπίτι! Έχει έκταση 2,5 εκτάρια ενώ έχει τρεις κατοίκους. Πλέον, στο κρατίδιο ανήκουν το σπίτι αφενός του... προέδρου Μπάου καθώς και δυο ακίνητα που έχει αγοράσει σε Πενσυλβάνια και Καλιφόρνια. Επίσης ο πρόεδρος ισχυρίζεται ότι του ανήκει ένα σημείο στον Ειρηνικό Ωκεανό και 49.881 τ.χλμ στην Αφροδίτη. Στην δημοκρατία της Μολοσσίας απαγορεύονται τα όπλα, οι θαλάσσιοι ελέφαντες, τα γατόψαρα, τα κρεμμύδια, τις πλαστικές σακούλες, το σπανάκι και ό,τι έχει σχέση με το Τέξας, εκτός από την ποπ σταρ Κέλι Κλάρκσον. Το κράτος είναι σε πόλεμο με την Ανατολική Γερμανία από τις 2 Νοεμβρίου 1983.

Το βασίλειο της Ταλόσα (ΗΠΑ)
Αν και κανείς δεν αναγνωρίζει το συγκεκριμένο βασίλειο, ο.. βασιλιάς του Ρόμπερτ Μπεν Μάντισον από το Μιλγουόκι δεν το βάζει κάτω και διεκδικεί εδάφη σε όλο τον κόσμο! Ο Μάντισον δημιούργησε το βασίλειο το 1979 σε ηλικία 14 ετών από το σπίτι του. Αρχικά, κατέκτησε το δωμάτιο του και έγραψε το όνομα του βασιλείου στα φινλανδικά (Ταλόσα σημαίνει «σπίτι») σε μια επιγραφή στην πόρτα του. Σήμερα το βασίλειο έχει την έδρα του στην δυτική ακτή της λίμνης Μίσιγκαν στο Μιλγουόκι και αριθμεί 217 πολίτες, οι οποίοι μένουν σε όλο τον κόσμο. Άλλωστε, ο καθένας μπορεί να γίνει πολίτης του βασιλείου μέσα από το επίσημο σάιτ του! Το βασίλειο έχει βασιλιά, πρωθυπουργό και κόμματα! Μάλιστα το 2004 «πλήγηκε» από ένα σχίσμα στο εσωτερικό του με αποτέλεσμα πολλοί πολίτες του να αποσκιρτήσουν. Έχει δική του γλώσσα, τα ταλόσαν, και νόμισμα, το ταλόσαν λούις που ισοδυναμεί με 1,50 δολάριο.

Το βασίλειο των γκέι και των λεσβιών στα νησιά της Κοραλλιογενούς θάλασσας της Αυστραλίας
Μια ομάδα ομοφυλοφίλων θέλοντας να διαμαρτυρηθεί για την απαγόρευση των γάμων ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου, το 2004, έκανε «απόβαση» σε ένα νησί κοντά στις ακτές του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία και τοποθέτησε τη σημαία του ουράνιου τόξου κατακτώντας το μέρος και διακηρύσσοντας την ανεξαρτησία του. Το νησί ήταν ακατοίκητο  και στην πραγματικότητα όλοι οι κάτοικοι του παρέμειναν στα σπίτια τους. Σήμερα, η μόνη δραστηριότητα του βασιλείου είναι να πουλά γραμματόσημα μέσω διαδικτύου.

Δημοκρατία της Θεάς Αθηνάς (Ειρηνικός Ωκεανός)
Στις 19 Ιανουαρίου 1972, ο εκκεντρικός πολυεκατομμυριούχος από τη Νεβάδα, Μάικλ Όλιβερ, αποφάσισε να αποκτήσει το δικό του κρατίδιο στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού. Ανάμεσα στα νησιά Φίτζι και Τόνγκα βρίσκονται δυο ύφαλοι. Σε ένα από αυτούς, ο Όλιβερ έφερε τόνους άμμου από την Αυστραλία και τους έριξε στον ύφαλο, όπου πλέον μπορούσαν να ανέβουν άνθρωποι! Δημοσίευσε τη διακήρυξη ανεξαρτησίας του κρατιδίου του, όπου δεν θα υπήρχαν φόροι και η κυβέρνηση δεν θα έβαζε «χέρι» στα οικονομικά του κράτους. Ο Όλιβερ έκοψε νόμισμα και το 1972 εξελέγη πρόεδρος  του κρατιδίου ο Μόρρις Ντέιβις. Ωστόσο, το κοντινό βασίλειο Τόνγκα διεκδίκησε την κυριαρχία των υφάλων έχοντας μάλιστα τη στήριξη της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, των Φίτζι κι άλλων κρατών και κατάφερε κερδίσει. Έτσι, η Δημοκρατία της Θεάς Αθηνάς έμεινε χωρίς εδάφη και διαλύθηκε...

Atlantium Empire (Αυστραλία)

Τρεις έφηβοι από το Σίδνεϊ το 1981 διεκδίκησαν και απέκτησαν μια έκταση 10 τετρ. μέτρων στη νοτιοανατολική Αυστραλία ιδρύοντας έτσι την αυτοκρατορία τους. Σκοπός ήταν η δημιουργία μιας υπερφιλελεύθερης κοινωνίας, όπου θα επιτρέπονταν οι αμβλώσεις, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία και η απόλυτη ελευθερία κινήσεων. Αυτοκράτορας χρίστηκε ο ένας από τους εφήβους και έλαβε το όνομα Γεώργιος Β', ενώ υπήρξαν διάφοροι πρωθυπουργοί κατά καιρούς. Η αυτοκρατορία έχει δυο επίσημες γλώσσες, τα αγγλικά και τα λατινικά, δικό της νόμισμα και σημαία, ενώ έχει εξαπλωθεί σε δυο ακόμα πόλεις καταλαμβάνοντας πλέον συνολικά 76 τετρ. μετρά. Ο οδηγός Lonely Planet χαρακτηρίζει την αυτοκρατορία ως μια «κοσμική ανθρωπιστική ουτοπία».

Πριγκιπάτο του Hutt River (Αυστραλία)

Στην άλλη πλευρά της Αυστραλίας, νοτιοδυτικά, υπάρχει το παλαιότερο μικροκράτος της χώρας, το οποίο συνεχίζει μέχρι και σήμερα να προκαλεί «πονοκεφάλους» στην αυστραλιανή κυβέρνηση. Το Πριγκιπάτο του Hutt River ιδρύθηκε στις 21 Απριλίου 1972 από τον Λέοναρντ Τζορτζ Κάσλεϊ, ή αλλιώς πρίγκιπας Λεονάρδος ο Ά, με την κήρυξη της ανεξαρτησίας της περιοχής με νομική υπόσταση από την υπόλοιπη Αυστραλία, αν και το επίσημο κράτος ποτέ δεν το αποδέχθηκε.  Αιτία ήταν η ποσόστωση του σταριού που επέβαλλε η κυβέρνησης της Δυτικής Αυστραλίας στους παραγωγούς. Η οικογένεια του Κάσλει είχε περίπου 9.990 εκτάρια σταριού, όμως εξαιτίας των νέων ορίων ποσόστωσεων μπόρεσαν να πουλήσουν την παραγωγή μόνο των 99 στρεμμάτων! Ο Κάσλεϊ κατέφυγε στη δικαιοσύνη και θεώρησε συνυπεύθυνη ακόμα και τη βασίλισσα Ελισάβετ. Αφού οι προσφυγές του δεν είχαν αποτέλεσμα κατέφυγε στο Διεθνές Δίκαιο και κήρυξε την ανεξαρτησία του, ενώ αναφερόταν πια στον εαυτό του ως «μονάρχης» καθώς σύμφωνα με το νομο Act 1495 της Βρετανίας ένας αυτοαποκαλούμενος μονάρχης δεν μπορεί να διωχθεί και όποιος το επιχειρήσει θα κατηγορηθεί για προδοσία.

Πριγκιπάτο Sealand (Βρετανία)

Ο συνταξιούχος του βρετανικού στρατού Πάντι Μπέιτς στις 2 Σεπτεμβρίου του 1967 θέλησε να λειτουργήσει έναν πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό, αλλά καθώς αυτό απαγορευόταν μέσα στη Βρετανία, ανακάλυψε ένα θαλάσσιο οχυρό στη Βόρεια θάλασσα, σε απόσταση 10 χιλιομέτρων από την παραλία του Σάφολκ στην Αγγλία και εκτός των χωρικών υδάτων της. Κατέλαβε το οχυρό και ξεκίνησε το σταθμό του. Ένα χρόνο μετά ο Μπέιτς επιτέθηκε με φωτοβολίδες σε εργάτες που πήγαν να συντηρήσουν το οχυρό, ωστόσο το βρετανικό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν μπορούσε να τον καταδικάσει καθώς δεν βρισκόταν σε αγγλικά εδάφη. Ο Μπέιτς εξέλαβε την απόφαση ως αναγνώριση της ανεξαρτησίας του (κάτι που δεν έγινε ποτέ επίσημα) και εξέδωσε σύνταγμα του Πριγκιπάτου του Sealand, όπως το ονόμασε, έφτιαξε διαβατήρια, σημαία και δικό του νόμισμα. Ωστόσο, το 1978, ο επονομαζόμενος πρωθυπουργός του Sealand, Αλεξάντερ Άχενμπαχ από τη Γερμανία, υποκίνησε πραξικόπημα και προσπάθησε με μια ομάδα προσκείμενων σε αυτόν να καταλάβουν το οχυρό με ταχύπλοα, τζετ σκι και ελικόπτερα, ενώ έπιασαν όμηρο το γιο του Μπέιτς, Ρόι. Ο Μπέιτς όμως αντεπιτέθηκε, τον κατατρόπωσε, τον έπιασε αιχμάλωτο και κατηγορήθηκε για προδοσία. Ο Μπέιτς ζήτησε 35.000 δολάρια για την απελευθέρωσή του και ένας Γερμανός διπλωμάτης κατέφτασε για διαπραγματεύσεις. Ο Άχενμπαχ αφέθηκε ελεύθερος μετά από εβδομάδες και ο Μπέιτς θεώρησε ότι και η Γερμανία αναγνώρισε το μικροέθνος του. Ο Μπέιτς πέθανε τελικά το 2012 και από τότε έχει αναλάβει ο γιος του, Ρόι, ωστόσο το Sealand βρίσκεται προς πώληση...

Βασίλειο του Ελεόρε (Δανία)

Το συγκεκριμένο βασίλειο δημιουργήθηκε μάλλον σαν μια πλάκα, ωστόσο κατέληξε σε μια διακωμώδηση της δανικής κυβέρνησης. Το νησί Ελεόρε στα φιορδ του Ροσκίλντε της Δανίας αγοράστηκε το 1944 από μια ομάδα δασκάλων που θέλησαν να δημιουργήσουν μια καλοκαιρινή κατασκήνωση. Αστειευόμενοι το ονόμασαν βασίλειο και κήρυξαν την ανεξαρτησία του θέλοντας να παρωδήσουν την κυβέρνηση και τη βασιλική παράδοση της Δανίας. Στο Ελεόρε έχουν βασιλέψει επιτυχώς έξι βασιλιάδες (ο τωρινός ονομάζεται Λέων ο Γ'), ενώ έχει τη δική του σημαία, νόμισμα και γραμματόσημα. Στο νησί η ώρα είναι 12 λεπτά πίσω από την ώρα της Δανίας, ενώ απαγορεύεται το μυθιστόρημα του Ροβινσώνα Κρούσου!



πηγή