Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Απλώς σβήσε την τηλεόραση και άνοιξε τα μάτια.

Πού να φανεί η αισιοδοξία μέσα στην αιθαλομίχλη της βρώμικης πολιτικής; Πού να επιβιώσει το χαμόγελο μέσα στους μορφασμούς του πόνου; Ποιός θα το έλεγε πριν από μερικά χρόνια πως το 2013 θα ήταν μια χρονιά που θα ζεσταινόμασταν με τζάκια και μαγκάλια, που θα μιλούσαμε για απολύσεις ανθρώπων σαν να μιλάγαμε για τη σωτηρία του κόσμου, που θα μετράγαμε νεκρούς με την ευκολία στατιστικής αναισθησίας;
Τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα και από τα ψέματα του Βενιζέλου, πιο εμφανή από τα αδιέξοδα του Σαμαρά, πιο απλά από τον πολιτικό τυχωδιοκτισμό του Μπίστη. Αφήστε τις δικαιολογίες που ακούτε για ό,τι και δείτε τι είναι αυτό που συμβαίνει.
Η χώρα καταστρέφεται. Άδειασαν τις τσέπες και τώρα ετοιμάζονται να πάρουν και τη γη. Φτιάχνουν μια Ελλάδα φτωχών που δουλεύει για μια ομάδα πολύ πλούσιων. Κυβερνά μια ομάδα μαφιόζων, όχι πολιτικά μαφιόζων, αλλά μαφιόζων με την έννοια που το λένε στα ποινικά διαστήρια της Ιταλίας. Κάνουν νόμους για τη...
φάρα τους, για τους χρηματοδότες τους οι οποίοι πληρώνονται με ζεστό κρατικό χρήμα. Είτε αυτό είναι οι δουλειές που παίρνουν από το μισητό κατά τα άλλα Δημόσια, είτε είναι η Δημόσια περιουσία που θα αγοράσουν σε τιμές που εντυπωσιάζουν ακόμη και αυτή τη φτωχή μάνα του Στουρνάρα.
Κυβερνάνε ληστές που σε μερικά χρόνια θα αποκαλύψουν κάποιοι Κάντες, αλλά θα είναι αργά. Όχι δεν υπάρχει έλληνας που να ξεπουλάει έτσι τη χώρα, επειδή έχει μια πολιτική άποψη. Μόνο όποιος παίρνει προδοτικά ανταλλάγματα το κάνει.
Δεν καταστρέφεις έτσι Πανεπιστήμια, Νοσοκομεία, υποδομές της χώρας, φτιάχνονας νόμους νύχτα, αν δεν έχεις μεγάλο προσωπικό όφελος. Δεν φτάνεις στο σημείο να θεωρείς τον λαό σου εχθρό, φροντίζοντας να τον τρομοκρατείς κάθε μέρα μέσα από τα κανάλια που σε κρατάνε στην εξουσία, αν δεν πιστεύεις πως πραγματικά είναι εχθρός σου.
Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Αυτό δεν μπορούν να το αποφύγουν. Κάθε ποσοτική μεταβολή, δημιουργεί διαλεκτικά μια ποιοτική μεταβολή. Ο κόσμος τον οποίο πιέζουν, οι άνθρωποι τους οποίους εξαπατούν, οι πολίτες των οποίων βιάζουν τη λογική θα αναζητήσουν μια άλλη έκφραση. Προσπαθούν να το καθυστερήσουν ή ακόμη χειρότερα να το αποτρέψουν, πιστεύοντας και οι ίδιοι την αυταπάτη που καλλιεργούν για τους άλλους. Στον αντίποδα των υποσχέσεων που δίνουν με ευκολία, αναπαράγουν την απαισιοδοξία και τις θεωρίες αναποτελεσματικότητας. Αν δεν μπορούν να σε πείσουν να πας μαζί τους, προσπαθούν να σε κάνουν να πιστέψεις πως τίποτα δεν αλλάζει έτσι κι αλλιώς. Το πρώτο που χτυπάνε είναι η αισιοδοξία. Θέλουν να σέρνεσαι στους δρόμους της Αθήνας με σκυμμένο κεφάλι, κάνοντας το σταυρό σου που εσύ δεν τρως απ τα σκουπίδια. Αν χρειαστεί βάζουν σε θέσεις υπουργών τις καρικατούρες που θα βρίζεις για να εκτονώνεσαι. Αναρωτηθήκατε ποιός σοβαρός άνθρωπος, θα αναλάμβανε να κάνει τη βρώμικη δουλειά του Άδωνη στο χώρο της Υγείας και πόσο θα άντεχε; Βάζουν λοιπόν τον Άδωνη για να εκτονώνεται η αντίδραση μέσα στην αποσβεστική λειτουργία ενός “καραγκιόζη” που θα έλεγε και ο ίδιος.
Θέλουν η αισιοδοξία σου να αρχίζει και να τελειώνει στις δηλώσεις Στουρνάρα πως το 2014 θα βγούμε στις αγορές. Θέλουν όταν αναρωτιέσαι τι συμβαίνει, να υπάρχει πρόχειρη μια Παναγία δια στόματος Σαμαρά να εγγυηθεί το μέλλον που δεν μπορεί ο ίδιος. Προσπαθούν να σε κάνουν να πιστέψεις πως ο Βενιζέλος πρέπει να υπάρχει για πάντα, όσο και αν τον σιχαίνεσαι, όχι γιατί είναι απαραίτητος, αλλά γιατί απλώς υπάρχει από πάντα.

Ξημερώνει μια καινούρια μέρα όμως. Απλώς σβήσε την τηλεόραση και άνοιξε τα μάτια.



Κώστας Βαξεβάνης για το Κουτί της Πανδώρας