Η 1η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου, νίκησε στα πέναλτι την 84η

Είμαστε αλήθεια, τόσο χάλια που δεν μπορούμε να χαρούμε μια σημαντική αθλητική επιτυχία, χωρίς υπερβολές, χωρίς "έπη" και "εθνικές καταστροφές"; 

Το να είσαι - σύμφωνα με τον δείκτη - από τους πιο δυστυχισμένους λαούς, δεν σου επιτρέπει να χαρείς, να γιορτάσεις με μέτρο, να χάσεις χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι σου.
Το Μουντιάλ για εμάς τελείωσε. Η γιορτή συνεχίζεται, χωρίς να... βλέπουμε στις ειδήσεις τις διαδηλώσεις, τα ΜΑΤ, τις συγκρούσεις, τις συλλήψεις έξω από τα στάδια.
Μαθαίνουμε ιστορίες, κουνάμε το κεφάλια μας με τα χάλια του συστήματος και
βλέπουμε τον επόμενο συγκλονιστικό αγώνα.
Ίσως γιατί το αθλητικό γεγονός, είναι αθλητικό γεγονός και μέσα από αυτό μαθαίνουμε πολλά που δεν γνωρίζαμε.
Έτσι μάθαμε και μερικά πράγματα για την Κοστα Ρικα.
Μια μικρή χώρα της Λ.Αμερικής, που χωρίς να έχει πετρέλαια, χρυσό, διαμάντια, βιομηχανίες, σιτοβολώνες, τραπεζικά συστήματα τύπου Ελβετίας, ή κάποιο από τα στάνταρ που ξέραμε... οι πολίτες της περνάνε καλά...
Μια χώρα που δεν είναι πλούσια, δεν έχει σοσιαλισμό, αλλά κατά ένα παράξενο τρόπο, την ξέχασαν στην τύχη της και χωρίς πολλά πολλά τώρα δέχεται μετανάστες από τις γειτονικές χώρες - κυρίως από την Νικαράγουα - για στηρίξει την άλλου τύπου ανάπτυξή της.
Ίσως αν είχε πετρέλαια, η χρυσό, να είχε άλλη μοίρα.
Ίσως τώρα που πέρασε τους 8, να έχει την ατυχία να την θυμηθούν και να αποφασίσουν να "ασχοληθούν μαζί της".
Ίσως και όλα αυτά που διαβάζουμε να είναι αλήθεια, αλλά μπορεί και όχι.
Πάντως τα ξημερώματα σήμερα, μετά και το τελευταίο πέναλτι, μια μελαγχολία μας έπιασε...


Κίνηση Ενεργοί Πολίτες