Κάποια γεγονότα αποκαλύπτουν την απαστράπτουσα φρενοβλάβεια της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ του αστικού Δικαίου και της Ηθικής, που σήμερα είναι το «Δίκαιο» και η «Ηθική» του πλανητικού φασισμού και των ανδρεικέλων του…
Κάποια από τα «τσόφλια» αυτής της υποκριτικής φρενοβλάβειας είναι η «φιλοζωία» και η «φιλανθρωπία»:«τσόφλια» συγκάλυψης της καπιταλιστικής κτηνωδίας και καθεστωτικής αχρειότητας…
Η άβυσσος της αχαλίνωτης ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ:
α). Από τη μια δολοφονούνται μαζικά και κτηνωδώς οι άνθρωποι, ολόκληρες κοινωνίες ρίχνονται στα τάρταρα της εξαθλίωσης, της καταστροφής και της εξόντωσης και το «Δίκαιο» και η «Ηθική» ΣΙΩΠΑ σκανδαλωδώς, όπως φυσικά και τα προπαγανδιστικά μαντεία του καθεστώτος…
β). Από την άλλη χαλάει ο κόσμος αν κακοποιηθεί κάποιο ζώο. Τότε το «Δίκαιο» και η «Ηθική» εξεγείρονται…
Μετά την απελευθέρωση σκύλων και γαιδάρων, άντε και στα δικά μας…
Την πρώτη φορά, άκουσα την είδηση με πολύ χαρά:
«Σε 45χρονο στις Σέρρες, που έγινε αντιληπτός από εθελοντές του Φιλοζωικού Ομίλου Σερρών, να σέρνει, για ώρες, το σκυλί του, δεμένο στις ρόδες της μοτοσυκλέτας του, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης ενός έτους, χωρίς αναστολή, με δικαίωμα όμως εξαγοράς της ποινής και πρόστιμο πέντε χιλιάδων ευρώ».
Μάλλον με είχε πιάσει το χωριάτικό μου και είπα «επιτέλους!».
Η δίκη βέβαια είχε γίνει τον Ιανουάριο και περιέργως η είδηση βγήκε τώρα.
Πριν στερέψει αυτή η χαρά ότι γινόμαστε πολιτισμένη χώρα και ότι οι νόμοι της δικαιοσύνης δε μασάνε, ήρθε και άλλη είδηση, πάλι πρώτη στα περισσότερα μέσα:
«Τσουχτερό πρόστιμο 30 χιλιάδων ευρώ και ποινή φυλάκισης οκτώ μηνών με αναστολή για βασανισμό που επέφερε το θάνατο υποσιτισμένου αδέσποτου σκύλου, επιβλήθηκε σε 69χρονο».
Τόση ευαισθησία μαζεμένη, όχι από τους φιλόζωους αλλά από την επίσημη πολιτεία, είχαμε να δούμε είναι αλήθεια από την εποχή των μετεμφυλιακών δεξιών κυβερνήσεων και της χούντας. Τότε που ο εξόριστος κομμουνιστής πεταγόταν μέσα στο σακί στη θάλασσα, μαζί με μια γάτα και οι δεσμοφύλακες δάκρυζαν για τη γάτα που υπέφερε στο καθήκον του βασανισμού κομμουνιστή.
Χαρά ή αφέλεια τελικά;
Αυτό σκέφτηκα, ιδρώνοντας, με την τρίτη είδηση, πάλι πρωτοσέλιδη, δίπλα από τις εικόνες των παιδιών της Παλαιστίνης με τα τρομαγμένα μάτια και τα σκισμένα κορμάκια στο νοσοκομείο του ΟΗΕ που χτύπησαν οι εκλεκτοί του πολιτισμένου κόσμου των ΗΠΑ, της ΕΕ και άλλων γαλαζοαίματων:
«Με εντολή εισαγγελέα, ένα γαϊδούρι στη Ρόδο αφαιρέθηκε την Πέμπτη από την κατοχή του ιδιοκτήτη του έπειτα από καταγγελίες για κακομεταχείριση. Σε βάρος του ιδιοκτήτη υπήρξαν καταγγελίες ότι δεν έδινε τροφή και νερό στο άτυχο ζώο, το οποίο βρισκόταν σε άθλια κατάσταση, και το άφηνε στον ήλιο».
Συμπλήρωσα την εικόνα του λευτερωμένου με εισαγγελική απόφαση γαϊδάρου, με αυτή των πολλών γαϊδάρων, μουλαριών και αλόγων, που πλέον έχοντας αντικατασταθεί από τα αγροτικά αυτοκίνητα, αλλά όντας χέρσα και τα χωράφια, παραμένουν ξέστρωτα, δίχως σαμάρι και χωρίς το καθήκον να κουβαλούν φορτία σε κακοτράχαλα μέρη.
Πάμε καλά λοιπόν, αναμφίβολα.
Αφού άρχισε να αποδίδεται δικαιοσύνη για τον ξυλοδαρμό των σκύλων, λογικά κάποια στιγμή θα γίνει το ίδιο και για το κάθε παιδί με τα πράσινα παπούτσια που το τρακάρει στα καλά καθούμενα η ζαρντινιέρα την ώρα του αστυνομικού ‘’ελέγχου’’.
Κάτι θα γίνει με τους χιλιάδες νέους και φοιτητές, καθώς και τις εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων, που ξυλοφορτώνονται και ψεκάζονται με χημικά και δακρυγόνα σαν ακρίδες, όταν διαδηλώνουν ή απεργούν.
Αν επιτέλους θεωρείται έγκλημα ο υποσιτισμός του σκύλου, είναι βάσιμη η ελπίδα να θεωρηθεί αξιόποινη πράξη ο υποσιτισμός χιλιάδων μαθητών και άλλων παιδιών που συντηρούνται με συσσίτια και ‘’δωρεές’’.
Αν είναι απαράδεκτο να μη δίνεται τροφή και νερό σε ένα γάιδαρο, τότε μάλλον ίσως θεωρηθούν δίκαιοι από τη δικαιοσύνη οι αγώνες αυτών που θέλουν τη δουλειά τους για να έχουν ψωμί για τα παιδιά τους ή αρνούνται να εμπορευματοποιηθεί το νεράκι και να μη διανέμεται δωρεάν. Πιθανά μάλιστα, όπως ο γάιδαρος απαλλάχτηκε από το σαμάρι και τα φορτία του, να απελευθερωθεί και ο άνθρωπος από το ανείπωτο βάρος της στερημένης ζωής, της ανεργίας ή της ανασφαλούς εργασίας, της ταπείνωσης από τις διαταγές και τα σελαγίσματα των αφεντικών και των μεγαλόσχημων.
Όχι βέβαια αύριο, αλλά κάποτε… Ας μην είμαστε βιαστικοί και παράλογοι. Μετά τη απελευθέρωση σκύλων και γαιδάρων, θα έρθει και η σειρά των ανθρώπων.
Ίσως και να διαβάσουμε αύριο, πως επιβλήθηκε πρόστιμο, όχι 30.000 ευρώ, αλλά έστω 3.000 στον εργοδότη που δε δίνει ασφάλεια ή καθυστερεί τις πληρωμές ή τσαλαπατάει το ωράριο.
Το μόνο που με στεναχωρεί με τις τωρινές σκέψεις είναι μήπως η αγανάχτηση για την κοινωνική και πολιτική βαρβαρότητα των αρχόντων και των πλανηταρχών του κεφαλαίου, μαζί και η οργή για την απροσχημάτιστη γκαιμπελική προπαγάνδα τους να φανούν άγγελοι, με οδηγεί να αδικώ κάπως τους σκύλους και τους γαϊδάρους που είχαν την αφέλεια να εμπιστευτούν και να είναι υπάκουοι στον άνθρωπο του κοινωνικού δαρβινισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου