Να αισθάνεσαι πολύ large όταν μαθαίνεις τι λένε για σένα όλοι οι κακόβουλοι που σε ζηλεύουν.
Να αισθάνεσαι ότι η επιβράβευσή σου, είναι οι επαγγελματικές προοπτικές που σου ανοίγονται.
Να αισθάνεσαι ότι άφησες το πόστο σου, αφού "έβαλες το νερό στο αυλάκι", αφήνοντας άλλους να συνεχίσουν εύκολα στον δρόμο που μεγαλοφυώς διάνοιξες εσύ.
Να αισθάνεσαι ότι άφησες το πόστο σου για να μεταδώσεις την πολύτιμη γνώση σου, κληροδότημα στο παγκόσμιο πνεύμα, απολαμβάνοντας ψίχουλα για αυτή σου την συνεισφορά.
Να αισθάνεσαι ότι κάθε jet lag που βιώνεις, κάτι σαν οργασμός, είναι άλλη μία...
προσφορά στην Ανθρωπότητα.
Να αισθάνεσαι ότι το τάμπλετ πάνω στο ανακλινόμενο τραπεζάκι του αεροπορικού καθίσματος βρήκε τον ιδανικό χρήστη του.
Να αισθάνεσαι ότι ο μισθός σου από το πόστο που άφησες, τον οποίο συνεχίζεις να πιστώνεσαι στον λογαριασμό σου, είναι μια ελάχιστη έκφραση ευγνωμοσύνης για τα έργα και τις ημέρες σου.
Να αισθάνεσαι ότι οι φοιτητές στους οποίους απευθύνεσαι, μαθαίνουν τι ενέργειες πρέπει να κάνουν για να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, ενώ εκείνοι μαθαίνουν τι δεν πρέπει να κάνουν γιά να μην φτάσουν σε αυτό το αποτέλεσμα.
Η Ελλάδα ζει τις μαύρες μέρες Ρωσίας του 1998. Τότε που ο Γιέλτσιν δεν είχε καμία συναίσθηση του τι συνέβαινε στην χώρα του με το ΔΝΤ.
Ο τότε υπουργός οικονομικών στη Ρωσία, Ανατόλι Τσουμπάις, αγαπημένο παιδί και αυτός των δανειστών, τιμήθηκε από το ΔΝΤ. για τα επιτεύγματά του μόλις δύο ημέρες πριν την πτώχευση της Ρωσίας.
(Αυτός έχει επίγνωση της κατάστασης, είναι σοβαρός εργολάβος κατεδαφίσεων, δεν έχει αρχίσει ακόμα ακριβοπληρωμένες διαλέξεις και σεμινάρια)
Giorgakis the best, fuck the rest.
6000 ευρώ είναι η μηνιαία αποζημίωση του Γιωργάκη και 20000 ευρώ η φτηνότερη διάλεξη, άγνωστο πόσα αποκόμισαν τα αδέρφια του από τα CDS όταν ζήτησε δημοψήφισμα γιά το αν θα μπούμε στο πρόγραμμα διάσωσης.
Ο Μπαγασάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου