Κανείς δεν ξέρει τις συνθήκες και τον ακριβή τόπο θανάτωσης των δέκα χελωνών -ούτε το ποιος πυροβόλησε τον Θεοδόση-, οπότε καλό θα ήταν να μην βγαίνουν βιαστικά συμπεράσματα και να μην παίρνονται αποφάσεις εν θερμώ.
Δεν ξέρουμε αν οι χελώνες θανατώθηκαν στην Νάξο ή αν ξεβράστηκαν στην παραλία της Νάξου, παρασυρμένες από τα θαλάσσια ρεύματα.
Ξέρω πως οι κάτοικοι της Νάξου είναι ανάστατοι από το περιστατικό, ενώ είναι οι τοπικές αρχές, οι τοπικοί περιβαλλοντικοί σύλλογοι και τα τοπικά ΜΜΕ που έφεραν το θέμα στο φως και ζητούν να βρεθούν οι δράστες και να τιμωρηθούν.
Δεν είναι δυνατόν εξαιτίας κάποιου ή κάποιων κάφρων να στιγματίζεται μια ολόκληρη κοινωνία και να ζητείται η τιμωρία της.
Δηλαδή, με αυτή τη λογική, όταν βρήκα το τραυματισμένο από σκάγια γεράκι στην Ζάκυνθο, θα έπρεπε να γίνει μποϊκοτάζ στο νησί, μέχρι να βρεθεί ο κυνηγός που το πυροβόλησε.
Αυτά είναι αστεία πράγματα. Επίσης, τα βρίσκω ύποπτα.
Ζούμε σε μια κοινωνία, όπου άνθρωποι πυροβολούν και σκοτώνουν ανθρώπους, χωρίς να τους γνωρίζουν, και μετά διαφεύγουν της σύλληψης.
Τι θα έπρεπε να κάνουμε σε κάθε τέτοια δολοφονία;
Να ζητάμε το μποϊκοτάζ της Ελλάδας μέχρι να βρεθούν οι ένοχοι;
Ξέρω πως οι άνθρωποι της Νάξου αγαπούν και τα ζώα και τους ανθρώπους.
Η ιστορία με την χελώνα που πηγαίνει κάθε απόγευμα στο λιμανάκι της Αγίας Άννας -δίπλα στην Πλάκα- και την ταΐζει ο ψαράς έχει κάνει το γύρο του κόσμου.
Υπάρχει χώρος και για τους ανθρώπους και για τα ζώα πάνω σε αυτή τη γη.
Οι περισσότεροι άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό· υπάρχουν και αυτοί που δεν το καταλαβαίνουν.
Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπουμε οι απάνθρωπες συμπεριφορές ελάχιστων ανθρώπων να στιγματίζουν κάποια νησιά και τις τοπικές κοινωνίες.
Αυτό το καλοκαίρι και στην Νάξο και στην Ίο.
Και θα κολυμπήσουμε με τις χελώνες και τις φώκιες.
Και θα περιμένουμε και τα δελφίνια.
Στην Νάξο κολύμπησα μια φορά με ένα δελφίνι.
Και δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου