H σκηνή της αναχωρήσεως των μεταναστών για την Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα

Ζωηροτάτη παραμένει ακόμη στη μνήμη μου η εικόνα της αναχωρήσεως των πατριωτών μας από τη Νάξο. Κατέβαιναν από την Απείρανθο στο Φιλότι ομάδες από 10, 15 και είκοσι καμιά φορά, συνοδευόμενοι από ολοφυρωμένας μητέρες, συζύγους, αδερφές και πατέρες. 

Στη πλατεία του χωριού τους περίμεναν οι εκ Φιλοτίου αναχωρούντες και πλήθος συγγενών για να τους κατευοδώσουν συνοδεύοντες αυτούς μέχρι τη Τραγαία, όπου είχαν συγκεντρωθεί άλλοι από τα διάφορα χωριά. Εκεί εν μέσω σπαραξικαδίων σκηνών γινόταν ο τελικός αποχωρισμός, δινόταν οι...
τελευταίες συμβουλές και οι εγκάρδιες ευχές προς τους αναχωρούντες όπως γυρίσουν γρήγορα υγιείς και πλούσιοι στα πατρικά τους σπίτια.
Ο Πειραιάς και η Πάτρα, τα δύο Ελληνικά λιμάνια μεταναστεύσεως κατακλύζοντο από τους υποψήφιους μετανάστες που περίμεναν τη σειρά τους να μπουν στο βαπόρι να φύγουν. Πολλοί δε περίμεναν ολόκληρες εβδομάδες και μήνες ακόμη για να εξασφαλίσουν μια θέση, γιατί οι αθεόφοβοι οι πράκτορες για να πωλούν τα εισιτήρια υποσχόταν άμεση αναχώρηση, ενώ ήταν φανερό ότι και αν ακόμα έφευγε ένα υπερωκεάνιο κάθε μέρα πάλι θα ήταν αδύνατο να παραλάβουν όλο εκείνο το πλήθος που καθημερινώς επολαπλασιάζεται από τις νέες αφίξεις.


Εμμανουήλ Κύλης, ανταποκριτής της εφημερίδας ΝΑΞΙΑΚΟ ΜΕΛΛΟΝ

ΟΡΕΙΝΟΣ ΑΞΩΤΗΣ