Δεν μπορώ να ξεχάσω !

Τον «Μπάχτα» και τους πειναλέους «αγωνιστές της δημοκρατίας», και παίκτες του χρηματιστηρίου, οι οποίοι, τώρα κολυμπώντας στις πισίνες τους, ξέχασαν ότι πριν, δεν είχαν δεύτερο πουκάμισο ν`αλλάξουν...

“Εχθές ημέρα Πρωταπριλιάς,
κι ο δεύτερός μας ο βασιλιάς,
ο σιρ Τρικούπης με τα φωκόλα
εσκέφθη μία δουλειά χρυσή,
οι νέοι φόροι να βγουν απ’ όλα,
κι απ’ τον καπνό μας κι απ’ το κρασί.

Εχθές που ήταν Πρωταπριλιά,
αποφασίσαν κι οι Τραπεζίτες,
να μη φτωχαίνουν τον κόσμο πλια,
και ούτε να ’χουν κρυφούς μεσίτες·
κι απ’ τα καλά των και τους παράδες
να πάρουν μέρος κι οι φουκαράδες”.

(Γ.Σουρής, απο το ποίημά του ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ)

Είναι πλέον δρομολογημένες οι βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα ή ακόμη δεν απεφασίσθησαν απο τούς “ιδιοκτήτες” αυτής της χώρας;

Είναι το ερώτημα στο μυαλό του κάθε Έλληνα πολίτη, φοβούμενου, ακόμη και την αφαίρεση αυτού του δημοκρατικού δικαιώματός του, απο αυτην την πολιτική “ηγεσία” της χώρας.

Ένας απο τούς σπουδαιότερους Έλληνες σατυρικούς ποιητές μας, ο Γ. Σουρής, μας υπενθυμίζει με τα ποιήματά του, ότι αυτά τα “πεπραγμένα”, τα πολιτικά ήθη και έθιμα στην Ελλάδα, δεν είναι πρωτόγνωρα, ούτε καινοφανή, έχουν και παρελθόν και όπως φαίνεται και μέλλον.

Οι πρωταγωνιστές του σύγχρονου “δράματος”, απο ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους, είναι οι ίδιοι, η πολιτική ηγεσία του τόπου, δοτή ή “εκλεγμένη”, σε πλήρη συνεργία με το οικονομικό κατεστημένο της χώρας, τούς Τραπεζίτες και τούς εντός και εκτός της χώρας “συμμάχους” τους.

Ο ρόλος του “κομπάρσου” αφέθηκε με άπλετη “γενναιοδωρία” στόν Ελληνικό λαό !!!

Αναρωτιέμαι (σχήμα λόγου ή αλλιώς ρητορική αδεία), πώς συμβαίνει, επί σχεδόν 190 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους, οι κυβερνήσεις οι οποίες διαχειριστήκαν τίς τύχες αυτού του Εθνους, αυτού του κράτους, εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, να αποτελούν το “μακρύ χέρι” ή αλλιώς τούς “υπαλλήλους” των ξένων και ντόπιων μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Βέβαια μεταξύ των “ιδιοκτητών” αυτής της χώρας, και των ιθαγενών κατοίκων της, μεσολαβεί τίς περισσότερες φορές ο “φιλολαικός”, ο “σοσιαλιστής” κυβερνήτης, ο διανέμων “χάντρες” και “καθρεφτάκια” και ο οποίος όμως, την κρίσιμη στιγμή, εμφανίζει το πολιτικό του “ποιόν”, την απόλυτη υποταγή στα κελεύσματα τών “ιδιοκτητών” της χώρας.

Στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας απο το 1975 και εντεύθεν, έως και σήμερα, δύο όχι και τόσο πολυσυζητημένα γεγονότα, αποτελέσαν την “πρόβα τζενεράλε” της σημερινής “κατοχής” στην χώρα μας.

Το πρώτο, είναι το λεγόμενο “σκάνδαλο του χρηματιστηρίου” το έτος 1999.

Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που συντάραξε την Ελληνκή κοινωνία την προηγούμενη δεκαετία και για το οποίο υπήρξε και δικαστική συγκάλυψη.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προέτρεπε τους Έλληνες πολίτες, δια μέσω του υπουργού οικονομίας, του πρωθυπουργού της χώρας, και άλλων πρωτοκλασάτων στελεχών της τότε κυβέρνσης, να επενδύσουν τις οικονομίες τους στο Ελληνικό χρηματιστήριο, δημιουργώντας παράλληλα ψευδή εικόνα για τις δυνατότητες της Ελληνικής οικονομίας.

Ενώ με νόμο τζογάρονται στο χρηματιστήριο τα αποθεματικά των ταμείων, συγχρόνως επιτελείται χειραγώγηση του γενικού δείκτη του χρηματιστηρίου με τα ταμεία των ΔΕΚΑ (Δημόσια Επιχείρηση Κρατικών Αξιών) και των ασφαλιστικών ταμείων.Ώσπου στις 23 Σεπτεμβρίου 1999 έσκασε η φούσκα. Το αποτέλεσμα ήταν μέσα σε μια νύχτα 100 δισεκατομύρια ευρώ (που ανήκαν κυρίως σε μικροεπενδυτές) να αλλάξουν χέρια και να καταλήξουν σε λίγους "οικονομικά ισχυρούς", εντός και εκτός Ελλάδος.

Η καταλήστευση των κρατικών και κοινοτικών πόρων από τις συμμορίες της διεφθαρμένης διαπλοκής, οι οποίες έδρασαν ανενόχλητες και με την πλήρη ανοχή των «χρυσών» σοσιαλιστικών εξουσιών δεν είχε τέλος.

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι σε αυτό το σκάνδαλο, ουδείς εκ των υπευθύνων λογοδότησε, ούτε η πολιτική ηγεσία, ούτε κάν οι υπεύθυνες διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων, οι οποίες φέρουν ακεραία την ευθύνη της διαχείρισης των χρημάτων των ταμείων έναντι των ασφαλισμένων.

Τα χρήματα χαθήκαν, η οδός όμως παρέμεινε, ανεγνωρίσθη και επισημάνθη, και ήταν γνωστή πλέον για το επόμενο βήμα της άλωσης του Ελληνικού κράτους.

Κανένας πολιτικός, ο οποίος, προέτρεψε το λαό να επενδύσει τις οικονομίες του, ή, και που σε πολλές περιπτώσεις, έβγαλε τεράστια κέρδη, (λόγω της πληροφόρισης εκ των έσω), δεν τιμωρήθηκε από την Ελληνική Δικαιοσύνη.

Όμως οι πρωταγωνιστές του σκανδάλου παραμένουν έως και σήμερα πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού της χώρας παριστάνοντας τις “αθώες περιστερές” ή αλλιώς τους “σοσιαλίζοντας” πολιτικούς της νέας φιλελευθερης παράταξης υπο τον κ. Ε.Βενιζέλο.

Μέσα στην Βουλή ο βουλευτής της Ν. Δ., κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας του Ν.Καστοριάς, κατήγγειλε τον σημερινό πρόεδρο της δημοκρατίας κ. Παπούλια, τον πρόεδρο της Βουλής κ. Πετσάλνικο, τον τέως πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου, κ.Πάγκαλο και κ.Βενιζέλο, και άλλους, ότι αυτοί μας οδήγησαν στο μεγάλο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, και πάλι αυτοί σήμερα μας οδηγούν στην σημερινή άσχημη κατάσταση, με στόχο να “χτυπηθεί” η ακίνητη περιουσία των πολιτών.

Ο κ. Παπαδήμος, πρωθυπουργός σήμερα της Ελλάδος, ήταν τότε, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, και συνεπώς θα πρέπει να είχε και να έχει γνώση περί του ζητήματος.

Τι συμβολή είχε ο ίδιος, και ποιά συμβολή είχαν οι σύμβουλοι των τωρινών συνεργατών του νέου πρωθυπουργού, στην δημιουργία αυτού του σκανδάλου, που όπως είναι γνωστό είχε να κάνει με μετοχές «φούσκες», είναι όντως απορίας άξιον;

Οι ίδιοι άνθρωποι σήμερα έρχονται, να μας ξανασώσουν, οι άνθρωποι οι οποίοι υπερχρέωσαν την χώρα, με συνειδητή και προμελετημένη διόγκωση του δημόσιου χρέους στο 114% (το 1981 το δημόσιο χρέος υπολειπόταν του μέσου κοινοτικού, το 1985 ξεπέρασε το μέσο κοινοτικό και το 2001 έφτασε σε χρέος ρεκόρ 114% του ΑΕΠ ).

Παρέδωσαν τον δημόσιο πλούτο στους “βαρώνους” του οικονομικού κατεστημένου στην Ελλάδα (έξι οικογένειες στην Ελλάδα).

Η βίαιη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού με δυόμισι εκατομμύρια Έλληνες κάτω από τα όρια της φτώχειας και την δημιουργία νεόπτωχης τάξης, συνετελέσθη απο τούς “σοσιαλιστές” ηγέτες και μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο προϋπολογισμός του 2003, προέβλεπε έλλειμμα 0.9% του ΑΕΠ και τελικά έφτασε το 5.7% και βέβαια την εγκληματική υποτίμηση της δραχμής πριν από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ.

Το δεύτερο, είναι η συμφωνία της Μαδρίτης, η οποία παραχωρεί για πρώτη φορά δικαιώματα «συνιδιοκτησίας» της Άγκυρας στην περιοχή, και μάλλον είναι δύσκολο να ξεχαστεί, και βέβαια αποδεικνύει περίτρανα, την ανικανότητα του κ. Σημίτη και του “προέδρου” Γεωργίου Α. Παπανδρέου.

Η “κρίση των Ιμίων”, οδήγησε στην υπογραφή της συμφωνίας της Μαδρίτης από την Ελληνική κυβέρνηση του Κ.Σημίτη και την Τουρκική του Σ. Ντεμιρέλ, για τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο, τον Ιούλιο του 1997.

Υπουργός εξωτερικών της Ελλάδος κατά την υπογραφή της συμφωνίας της Μαδρίτης, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, τον οποίον διαδέχθη, ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου.

Σύμφωνα όμως με αυτή την συνθήκη, η Ελλάδα αναγνωρίζει τα “ζωτικά” συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, καθώς σύμφωνα με τον τέταρτο όρο της, οι δυο χώρες δεσμεύονται για: “Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους”.

Αξίζει να αναφερθεί ότι το 2007, δηλαδή 10 χρόνια μετά την υπογραφή της συμφωνίας, και ανήμερα της επίσκεψης του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στην Τουρκία ο τότε Τούρκος υπουργός εξωτερικών Α.Γκιούλ, επικαλέστηκε σε συνέντευξη του, τα νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της χώρας του στο Αιγαίο που έχει αναγνωρίσει η Ελλάδα, προφανώς υπονοώντας με την συμφωνία της Μαδρίτης.

Έως και σήμερα η συμφωνία της Μαδρίτης αποτελεί “άλλοθι” των Τούρκων για τίς προκλητικές παραβιάσεις είς βάρος της Ελλάδος, στο Αιγαίο.

Στη συμφωνία αναφέρεται στο ότι:

«Και οι δύο χώρες θα αναλάβουν προσπάθεια να προωθήσουν διμερείς σχέσεις, που θα βασίζονται σε:
Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.
* Σεβασμό της κυριαρχίας της κάθε χώρας.
* Σεβασμό των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών.
* Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους.
* Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση, και
* δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας».

Είναι ακριβώς η τρίτη παράγραφος εκείνης της συμφωνίας, την οποία επικαλείται σήμερα η Τουρκία, για να «νομιμοποιήσει» τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.

ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΠΟ ΤΟ 1997 ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΝΩΡΣΕΙ ΟΤΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΧΕΙ ΖΩΤΙΚΑ  ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.

Οσο για τα ΜΜΕ, ενταγμένα απόλυτα στο κυρίαρχο σύστημα εξουσίας, με αντιπαροχές και διαπλοκές, αφ` ενός δεν έχουν κανένα λόγο να αναφέρονται σε ζητήματα που πλήττουν το πολιτικό σύστημα, τον εργοδότη τους, αφ` ετέρου αν μιλήσουν, τότε θα πρέπει να αναφερθούν και στη δική τους στάση απέναντι στη συμφωνία της Μαδρίτης.

Δυστυχώς η πολιτική τάξη σε αυτήν την χώρα, αυτήν την οποίαν ο “ιζνογκούντ” της πολιτικής ζωής της σύγχρονης Ελλάδος κ. Αβραμόπουλος, δεν θέλει με τίποτα να διαραγεί, επέδειξε συμπεριφορά, με τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό, υποτελή, για την οποία σε ένα κράτος στοιχειωδώς λειτουργόν, θα τούς είχαν στείλλει στο ειδικό δικαστήριο με την κατηγορία της Εσχάτης Προδοσίας είς βάρος της χώρας μας.

Η συμφωνία των Σημίτη - Πάγκαλου, έγινε δεκτή στην Αθήνα, με τίτλους όπως «ΗΡΕΜΑ ΝΕΡΑ στο Αιγαίο έβγαλε η Μαδρίτη» («Νέα», 9/7/1997).

Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσαν, “λυτοί και δεμένοι”, να βαφτίσουν “το κρέας, ψάρι”, δυστυχώς για τον Έλληνα πολίτη.

Και αφού εξασφαλίσαν την ανοχή και τον φόβο του Έλληνα, προχωρήσαν στην εφαρμογή του σχεδίου “κατοχής” και άλωσης του Ελληνικού κράτους, της Ελληνικής περιουσίας, τους υδρογονάνθρακες, τον ορυκτό πλούτο, κτλ.

Με το πολιτικό πραξικόπημα της 11 Νοεμβρίου του 2011, η προκύψασα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, υπό τον κ. Παπαδήμο, ολοκληρώνει την προμελετημένη και σχεδιασμένη υποδούλωση της χώρας σε ξένους αφέντες και ντόπιους κοτσαμπάσηδες.

Κρατούν τον Έλληνα πολίτη, στρεβλά ενημερωμένο, μηδενικά πληροφορημένο, με ελεγχόμενη ροή ειδήσεων, περί των αληθινών περιστατικών και των πραγματικών μεγεθών της οικονομίας, άλλοτε τρομοκρατόντας και άλλοτε “χαιδεύοντας τα αυτιά” του Έλληνα, διοχετεύοντας “φτιαχτές” ειδήσεις, παίζοντας με την ψυχική υγεία των Ελλήνων.

Στο εσωτερικό της χώρας, επιμένουν να αποκρύπτουν την αλήθεια την οποίαν παραδέχθηκε μεγαλοπρεπώς, προχθές η Άνγκελα Μέρκελ, με συνέντευξή της στο BBC: Ότι δηλαδή δεν μας επέτρεψαν να να βγούμε από την Ευρωζώνη.

Αντί αυτού, άπαντες στην κυβέρνηση επικαλούνται το ψευδές δίλημμα περί της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη και επανέρχεται μαζί με τίς δήθεν "αυστηρές προειδοποιήσεις" για την πιστή τήρηση του μνημονίου και την "τήρηση χρονοδιαγραμμάτων" με αφορμή τις εκλογές.

Οι προειδοποιήσεις απευθύνονται δήθεν στους πολτικούς αρχηγούς, εμμέσως όμως πλην σαφώς σε ψηφοφόρους και προβληματισμένους πολίτες, προκειμένου να τους επηρεάσουν.

Το ΔΝΤ επεμβαίνει με την σειρά του στις ελληνικές εκλογές, μετά τη Μέρκελ και όλους τους αξιωματούχους της Ευρωζώνης αδιακρίτως.

Εμφανίζεται μάλιστα να θεωρεί όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις ως "λαϊκισμούς", που δεν πρέπει να εφαρμοσθούν. Αυτό διαμηνύει το ΔΝΤ στα κόμματα που έχουν υπερψηφίσει το μνημόνιο στη χώρα μας, σύμφωνα με δημοσίευμα της Deutsche Welle.

Φυσικά όλοι γνωρίζουν πλέον, ότι αυτό σημαίνει και νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και νέους φόρους. Και ακόμη δέν είδαμε τίποτα !!!

Ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα πασοκοκρατείται, κατά τον "δεξιό" τύπο, αφού επί 20 χρόνια είχαν διοριστεί πάνω από 1 εκ. "πράσινα" παιδιά.

Σε αυτούς, προφανώς απευθύνεται ο κ. Βενιζέλος, υπενθυμίζοντάς τους, έμμεσα πλήν σαφώς, την "υποχρέωσή" τους.

Παρόλα αυτά ο “σοσιαλιστικός τύπος” επιμένει ότι ο δημόσιος τομέας κατακλύστηκε από "γαλάζια" παιδιά.

Όπως και να έχει το πράγμα, ένα είναι σίγουρο, σε αυτές τίς εκλογές, όταν και όποτε γίνουν, μιά μικρή μερίδα του Ελληνικού λαού, θα προσπαθεί να διασώσει τα “κεκτημένα λόγω ρουσφετιού”, ψηφίζοντας Πασοκ και ΝΔ, και μιά μεγάλη πλειοψηφία Ελλήνων πολιτών, να προσπαθεί να επιλέξει απο ένα κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο τον βέλτιστο συνδοιασμό, για την διακυβέρνηση της χώρας.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ

Τον «Μπάχτα» και τους πειναλέους «αγωνιστές της δημοκρατίας», και "παίκτες" του χρηματιστηρίου, οι οποίοι, μένοντας τώρα στις βιλάρες τους και κολυμπώντας στις πισίνες τους, ξέχασαν ότι πριν, δεν είχαν δεύτερο πουκάμισο ν`αλλάξουν!

πηγή